vrijdag 5 januari 2018

Tellen, tellen, tellen

Enigszins halfslachtig ben ik de afgelopen dagen weer aan het werk gegaan. Halfslachtig vanwege vakantievierende kinderen, waardoor ik niet in mijn gewone huisvrouwenflow kom. Maar goed. Ik heb dan toch mijn best gedaan om een toren van wasgoed weg te werken. Er stond woensdag een flinke berg op me te wachten.


En die berg bleek bij nader inzien slechts een selectie... Toen ik alle slaapkamers afgestruind was, kwam er minstens nog zo´n berg wasgoed voor de dag. Welkom 2018 :-)).

Ik bakte weer gewoon bruin brood. De oliebollen, appelflappen, kerstbroden en andere luxe snoeperij is op. Maar er is niets mis met een lekkere, vers gebakken bruine boterham, toch?

Ik trok een stevige kippensoep voor Hans, die al een week grieperig en snotterig is.

Ik maakte ook weer advokaat voor de shop. In de wintertijd een wekelijks terugkerend karweitje, waar ik beslist geen hekel aan heb.


En vandaag was het de dag van het balansen. Tellen, tellen, tellen dus! Trijnie kwam me een dagje helpen. Dat was super fijn. Ze noemde steeds een product van de lijst. Ik telde de voorraad daarvan. En Trijnie gaf het aantal in in de computer. Alle zakken meel, zakken zaden, zepen, flessen sap, potjes jam, bakblikken, zakken snoepjes, zakjes kruiden enzovoorts enzovoorts zijn geteld!! Het was een hele klus en het is heerlijk om achter de rug te hebben. Nu kunnen we met een schone lei aan het nieuwe jaar in de shop beginnen.

Intussen had Maria ook zin om iets te doen. Iets waar we op de familie-opruimdag niet aan toe waren gekomen. De voorraadlade onder mijn gasfornuis was één grote rommel en kon nauwelijks meer dicht. Maria heeft de la leeggehaald, alles nagelopen, halve pakjes bij elkaar gedaan enzovoorts. Nu heb ik keurig opgeruimde lade en zelfs ruimte over! Oh, wat een heerlijkheid!


Ik had (natuurlijk ;-)) nog allerlei plannetjes voor in de kerstvakantie. Maar lang niet alles is uitgevoerd. Soms helpt het om iets net even wat slimmer aan te pakken. Zo moest ik nog op stap voor schoenen voor Henk. Hij loopt op gympen. Niets mis mee, maar niet fijn als het gaat vriezen of als er sneeuw komt. Wegens gebrek aan tijd heb ik nu maar online geshopt. En er meteen schoenen voor Jan bij besteld, die eigenlijk ook best echte winterschoenen kon gebruiken. De schoenen waren al afgeprijsd, maar nu was ook het tweede paar nog eens voor de halve prijs. Zodoende heb ik nu twee paar fijne, warme, hoge schoenen voor 80 euro en het heeft me hooguit 10 minuten gekost. Kon ik dat toch mooi van mijn lijstje strepen!

Wat ook op mijn verlanglijstje stond: wol kopen om een poncho voor Maria te breien. Ik bedacht vanavond om 10 over half 9, dat dat best nog even kon. Gelukkig checkte ik de website van de wolwinkel: gesloten! Helaas. Misschien lukt het morgen nog.

Ik heb inmiddels geleerd om te kijken naar alles wat wèl gebeurd is, en niet naar alles wat nog móet. Met een groot gezin komt er zo snel iets tussen, dat een planning nooit méér is dan een verlanglijstje of een grove raming. Wat vandaag niet lukt, komt heus morgen wel. Of overmorgen. Of volgende week. Het geeft niet :-).